Όταν τηλεφώνησα στη Ζωή Κωνσταντοπούλου για να της ζητήσω αυτή τη συνέντευξη της είπα ότι δεν θέλω να κάνουμε μια τυπικά πολιτική συνέντευξη, αλλά μια συνέντευξη μέσα από την οποία θα μάθω και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ως άνθρωπο. Δε δίνω συχνά τέτοιες συνεντεύξεις μου είπε αλλά επειδή μου το ζητάς θα την κάνουμε. Το ραντεβού μας ήταν σε ένα καφέ στο κέντρο της Αθήνας και αυτό που εξέπεμπε από την πρώτη στιγμή που την συνάντησα ήταν η αύρα ενός χαρούμενου κι ευτυχισμένου ανθρώπου που έχει ξανακάνει restart στη ζωή του.
Ξεκινήσαμε την κουβέντα απ’ τα μαθητικά της χρονιά με αφορμή μία ανάρτηση που είχε κάνει στην προσωπική της σελίδα στο facebook για τους μαθητές που δίνουν τώρα πανελλαδικές. Ήταν ένα άρθρο που είχε γράψει στο περιοδικό του σχολείου της λίγους μήνες πριν τις πανελλαδικές του 1994.
"Εγώ προσπάθησα στην τρίτη λυκείου όπως γενικά προσπαθώ στη ζωή μου να μη στερηθώ τίποτα. Διάβασα πολλές ώρες αλλά δε στερήθηκα και τίποτα. Πήγα και πενταήμερη έκανα κι άλλα πράγματα εκτός από το να διαβάζω, είχα όμως την αίσθηση ότι είναι ένα σύστημα οι πανελλαδικές που σε βάζει να βασανίζεσαι σε έντονο βαθμό.
Μάλιστα θυμάμαι ότι όταν τελείωσαν οι εξετάσεις και είχα πάει καλά ξέσπασα εκείνη τη μέρα, ήταν σαν μια έκρηξη μετά από την πίεση ενός ολόκληρου χρόνου.
Η Ζωή πήγαινε τρίτη δέσμη και είχε αποφασίσει ότι θέλει να γίνει δικηγόρος . Αν και όπως μου αποκαλύπτει δεν είχε από πάντα αυτή την επιλογή.
"Στην πρώτη γυμνασίου αποφάσισα ότι θα γίνω δικηγόρος, προηγουμένως ήθελα να γίνω δημοσιογράφος οπότε θα με είχατε κοντά σας” λέει γελώντας. Στο πολιτικό ρεπορτάζ την ρωτάω;
"Νομίζω θα έκανα ερευνητικό ρεπορτάζ. Η διάθεση υπήρχε και λόγω της μητέρας μου που έπαιξε μεγάλο ρόλο ως πρότυπο και ως επιρροή. Άλλωστε θυμάμαι ότι από το δημοτικό βγάζαμε με τις φίλες μου την εφημερίδα της πολυκατοικίας μας. Και στο σχολείο βγάζαμε εφημερίδα μονίμως ήμουνα μπλεγμένη με εφημερίδες.
Μεγάλωσα στην Αγία Παρασκευή και αυτή την εφημερίδα την βγάζαμε στο δημοτικό με τις φίλες μου από την πολυκατοικία την Χρυσίνα και την Κατερίνα. Ήμασταν τρία κορίτσια, την γράφαμε με το χέρι μας, ζωγραφίζαμε και τον τίτλο και μετά βγάζαμε φωτοτυπίες και την μοιράζαμε. Είχε θέματα επικαιρότητας , απόψεις μας, γελοιογραφίες κλπ”
Και τι ήταν αυτό που ανέτρεψε αυτή τη διάθεση και επιλέξατε τη δικηγορία ;
"Αισθάνθηκα κάτι που με ωθούσε να το κάνω, με ενέπνεε η υπεράσπιση των ανθρώπων και η δικαιοσύνη. Είναι κάτι που δεν το μετάνιωσα ποτέ. Και από το νηπιαγωγείο πάντα είχα το ένστικτο να υπερασπιστώ τον αδύναμο, τον συμμαθητή μου που μπορεί να είχε κάποιο πρόβλημα και αυτόν που αδικείται . Όλα αυτά με προσδιόρισαν”
Μαζί με την απόφαση για τη δικηγορία μήπως άρχισε να την πολιορκεί και το μικρόβιο της πολιτικής ;
"Δεν νομίζω αν και στο γυμνάσιο ήμουνα πρόεδρος της τάξης και στο λύκειο μέλος στο δεκαπενταμελές”.
Άρα για πρώτη φορά πρόεδρος στο γυμνάσιο ήσασταν αυστηρή όπως στη Βουλή;
"Καθόλου” μου απαντάει χαμογελώντας "τους έκανα όλα τα χατίρια”.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν καλή μαθήτρια αυτό που λέμε μαθήτρια του 20 όμως δεν ήταν ένα ήσυχο παιδί, ούτε "φυτό, ήταν όπως η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της καπετάν φασαρία.
"Ήμουνα αμφισβητίας όχι όμως χωρίς αιτία πάντοτε με αιτία και η αλήθεια είναι ότι στην οικογένεια μου και στο σπίτι μου δεν είχα ποτέ πρόβλημα με αυτό το χαρακτηριστικό.
Ήμουνα πολύ καλή μαθήτρια του 20 αλλά δεν ήμουνα η αναμενόμενη μαθήτρια του 20 γιατί ήμουνα ταυτόχρονα εκείνη που θα ξεκινούσε την αποχή. Φεύγαμε από την τάξη αν υπήρχε αδικία. Οταν απολύθηκε ένας καθηγητής μας οργανώσαμε διαμαρτυρία όλων των παιδιών για να επαναπροσληφθεί.
Ήμουνα ένας άνθρωπος που προσπαθούσα όσο περισσότερα πράγματα μπορώ να κάνω μέσα στη μέρα να τα κάνω και έτσι από πάρα πολύ μικρή φόρτωσα το πρόγραμμα μου με πάρα πολλές δραστηριότητες. Και γλώσσες αγγλικά και γαλλικά και πιάνο, κιθάρα, στη συνέχεια αθλητισμό, πάρα πολύ μπάσκετ στην ομάδα του σχολείου, αναρρίχηση, κανό καγιάκ όχι μπορείτε να φανταστείτε.
Στο μόνο που δεν είχα έφεση ήταν το μπαλέτο ήταν ένα πράγμα που καθόλου δε μου πήγαινε παρά το γεγονός ότι η μητέρα μου είχε μεγάλο ταλέντο στο μπαλέτο”.
Σας τον είχαν αποδώσει στο σπίτι τον χαρακτηρισμό του καπετάν φασαρία;
"Έτσι το αισθάνομαι”
Η αμφισβητίας λοιπόν Ζωή Κωνσταντοπούλου "αμφισβήτησε” ακόμη και το κόμμα στο οποίο ο πατέρας της ήταν πρόεδρος μια και όπως λέει δεν γράφτηκε ποτέ μέλος του συνασπισμού αν και τον πατέρα της και τον παρακολουθούσε και τον καμάρωνε ως πολιτικό.
"Με άφηνε να τον αμφισβητώ και να διαμορφώνω ελεύθερα τον χαρακτήρα μου. Είχα πάντα τις απόψεις μου πίστευα στον ανεξάρτητο συνδικαλισμό και γι' αυτό δε γράφτηκα ποτέ στο συνασπισμό ακόμα και όταν ήταν πρόεδρος ο πατέρας μου.
Μάλιστα δεν γράφτηκα και ως φοιτήτρια στην φοιτητική παράταξη του Συνασπισμού αλλά σε μια ανεξάρτητη παράταξη φοιτητών.
Μάλιστα τον Τσίπρα για πρώτη φορά τον γνώρισα στα φοιτητικά μου χρόνια. Εκείνος ήταν εκπρόσωπος του Συνασπισμού και εγώ εκπρόσωπος των ανεξάρτητων παρατάξεων. Θυμάμαι ότι ήταν στο πανσπουδαστικό του 1995 και θυμάμαι έτσι μια συμπαθή παρουσία που εμένα όμως δε μου άλλαζε την άποψη ότι αυτή η φοιτητική παράταξη του Συνασπισμού χωρίς να κάνει τίποτα ουσιαστικό έπαιρνε τις ψήφους του Συνασπισμού στα πανεπιστήμια”.
Το λέγατε αυτό στον πατέρα σας;
"Ε βέβαια και το έλεγα”.
Και τι σας έλεγε;
"Τι να πει; ” λέει χαμογελώντας δυνατά
"Δε μου άρεσε καθόλου η αντίληψη να κάνω το οτιδήποτε ως "κόρη”. Πάλεψα πολύ στη ζωή μου για να μην θεωρώ ούτε εγώ ούτε οι άλλοι ότι κάτι μου χαρίστηκε.
Στη νομική το πάλεψα πολύ για να είναι απολύτως σαφές ότι δεν υπάρχει κανενός είδους χαριστική αντιμετώπιση. Βέβαια ήταν και δύσκολο κάτι τέτοιο γιατί ήμουν σε μόνιμη σύγκρουση με τους καθηγητές για την κακή κατάσταση που βιώναμε στο πανεπιστήμιο”.
Τα φοιτητικά της χρόνια δεν ήταν μόνο διάβασμα αλλά είχαν και ανεμελιά. Πέρασε πολύ ωραία όπως λέει με πολλές παρέες , πολλά ξενύχτια, μουσική, εκδρομές και χορό.
"Είμαι πολύ γεμάτη από όλες τις φάσεις της ζωής μου και ίσως αυτό με βοήθησε και πάρα πολύ στο να ξέρω πολύ καλά τι θέλω, τι επιδιώκω και στο να μην έχω απωθημένα”.
Όπως μου αποκαλύπτει η μουσική που της άρεσε και της αρέσει είναι η ροκ και ένα από τα πιο αγαπημένα της συγκροτήματα ήταν και είναι οι U2
"Από τα φοιτητικά μου χρόνια οι U2 ήταν πολύ αγαπημένο συγκρότημα και από κει και πέρα αγαπάω πολύ τους Linkin Park και τους Arctic Monkeys.
Είχα πολλές κασέτες, πολλά cd στη συνέχεια και άκουγα πολύ μουσικη με walkman. Και στις εκδρομές και σε όλες τις δραστηριότητες μου το walkman υπήρχε παντα. Στις εκδρομές ήμουνα χορευταρού.
Είμαι άνθρωπος που μ’αρέσει πολύ η διασκέδαση. Μπορεί στην δημόσια παρουσία μου να είχα μια εικόνα κλειστή και αυστηρή αλλά είμαι πολύ της διασκέδασης και του χορού και του φαγητού.”
Θυμάται ότι τα αγαπημένα της φαγητά ήταν το ψητό κατσαρόλας και το ογκρατέν που έφτιαχνε η μητέρα της και το κοτόπουλο της γιαγιάς της . Ο παππούς της ο Γιάννης, ο πατέρας της μητέρας της ήταν όπως λέει ένας φοβερός γιατρός που ήταν για 25 χρόνια δήμαρχος στην Αιδηψό. Η Ζωή τον λάτρευε και από εκείνον όπως λέει πήρε την μεγάλη αγάπη για τον κόσμο ,την κοινωνία και το δίκαιο.
Από τη γιαγιά της την Βάσω πήρε την ευαισθησία. Και όταν της λέω πως είναι αποκαλυπτικό να λέει πως είναι ευαίσθητη μου απαντά χαμογελώντας
"Είμαι ευαίσθητη είμαι αρκετά ευαίσθητη και είναι γνωστό σε αυτούς που με ξέρουν”
Δηλαδή ευαίσθητη σε βαθμό κλάματος;
"Αμέ. Είναι πολλά τα πράγματα που με κάνουν να κλαίω . Και είναι πάρα πολλά εκείνα με τα οποία δε συμβιβάζομαι και τα οποία πάντα με στεναχωρούν. Δεν θα πω έλα μωρέ έτσι είναι αυτό. Και αυτό έχει να κάνει και με κοινωνικές καταστάσεις και με προσωπικές.”
Η γιαγιά της η Ζωή απ΄όπου πήρε και το όνομα της, η μητέρα του Νίκου Κωνσταντόπουλου δηλαδή, ήταν επίσης μια δυναμική γυναίκα, ήταν καθηγήτρια από τις πρώτες στην Ελλάδα που άφησε το χωριό και είπε στον πατέρα της που ήταν ψαράς εγώ δεν θέλω προίκα θέλω να σπουδάσω και έτσι πήγε μόνη της, σπούδασε και ήταν από τις πρώτες φιλολόγους στην Ελλάδα.
Όσο προχωράει η κουβέντα εμφανίζεται μια τελείως διαφορετική Ζωή Κωνσταντοπούλου από αυτή που ο περισσότερος κόσμος ξέρει με βάση την δημόσια εικόνα της. Της το λέω και μου απαντά
"Να λοιπόν που πρέπει να με γνωρίσετε καλύτερα”.
Η Ζωή τελείωσε την νομική σχολή στην Αθήνα και στη συνέχεια πήγε δύο χρόνια στο Παρίσι όπου έκανε το πρώτο της μεταπτυχιακό ενώ ακολούθησε κι ένα δεύτερο μεταπτυχιακό στη Νέα Υόρκη και στο Κολούμπια. Ενδιάμεσος έκανε πρακτική στο ποινικό δικαστήριο της Χάγης.
"Το Παρίσι είναι μία πανέμορφη πόλη με φοβερή ιστορία .Μου άρεσε πολύ να περπατάω στο Παρίσι και ίσως το ξέρω σαν την παλάμη του χεριού μου . Πολύ αγαπημένη μου περιοχή είναι η Saint-Germain des-pres, το Le marais, η Μονμάρτη. Μου άρεσε πάντα να περπατώ στο Παρίσι, να ανακαλύπτω μέρη, να κάθομαι να πίνω ένα καφέ ,να διαβάζω, να ακούω την μουσική μου. Όμως μεταξύ Παρισιού και Nέας Υόρκης προτιμώ τη Νέα Υόρκη γιατί έχει αυτή την διαρκή κινητικότητα. Είναι μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ όπως ήτανε κάποτε και η Αθήνα. Υπάρχει μια διαρκής κινητικότητα.
Από την Αμερική κρατάω επίσης την αξιοκρατία ότι δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση ένας άνθρωπος άξιος να μην μπορέσει να βρει το δρόμο του. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της Αμερικής. Στην ηπειρωτική Ευρώπη δυστυχώς δεν υπάρχει είναι χαρακτηριστικό της ηπειρωτικής Ευρώπης ο άξιος να δυσκολεύεται πιο πολύ, ο άξιος να συναντά εμπόδια.”
Όταν τελειώνει την ακαδημαϊκή τους πορεία που είναι λαμπρή ξεκινά την ενασχόλησή της με την ενεργό δικηγορία το 2002.
"Κλασική δικηγόρος δεν έγινα ποτέ αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Εγινα η δικηγόρος που πίστευα.
Δεν είναι στερεοτυπική η δικηγορία που κάνω, παίρνω υποθέσεις που οι άλλοι τις θεωρούν χαμένες και μ’αρέσει να τις παίρνω και να τις κερδίζω. Δεν αφήνω απάλευτο τίποτα μέχρι τέλους”.
Η πρώτη της δίκη ήταν το 2003 σε ένα μεικτό ορκωτό δικαστήριο και πήγε με το Σπύρο Φυτράκη εξαιρετικό δικηγόρο της γενιάς του πατέρα της ο οποίος την έπαιρνε μαζί του σε διάφορες υποθέσεις.
"Κάποιες φορές έβαζα και από την τσέπη μου το παράβολο κάποιες φορές ήταν τα έξοδα καλυμμένα αλλά ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο”.
Σκέφτομαι αυτό που είπε ότι δεν είναι η κλασική δικηγόρος και της λέω πως πολλοί δικαστές όταν ακούνε ότι θα είναι δικηγόρος σε υποθέσεις που θα δικάσουν λένε η Κωνσταντοπούλου ωχ θα μας πιάσει η νύχτα. Γελάει πολύ δυνατά στο σχόλιο μου αλλά την ξαναρωτάω τους ταλαιπωρείται τόσο πολύ τους δικαστές;
"Αν χρειαστεί αν υπάρχει ζήτημα κι αν πρέπει να γίνει η δική σωστά θα πρέπει να γίνει σωστά. Δεν συμφωνώ καθόλου με την διεκπεραίωση των δικών, με το ότι δικάζονται κάθε μέρα εντός 6 ωρών με διαλείμματα 30 με 40 υποθέσεις. Αυτό δεν παρέχει καμιά εγγύηση ότι ακόμα και ο δικαστής έχει κοιτάξει την υπόθεση σωστά. Όμως η δουλειά του δικηγόρου είναι να φωτίσει τα σημεία της υπόθεσης και να τα αναδείξει.
Πολλές δικές έχουν κρατήσει πολύ, υπήρξαν κάποιες που κράτησαν και μήνες και είναι αρκετές οι δικές όπου μέχρι να επικρατήσει το δίκιο έδωσα πολύ μεγάλες μάχες και δεν το μετανιώνω. Σε κάποιες δικές δικαιώνομαι εκ των υστέρων όπως και στην πολιτική έρχονται πολλοί τώρα και μου λένε είχες δίκιο τελικά.
Έχω πολλές φορές συγκρουστεί έντονα και με δικαστές και με αντίδικους αλλά εγώ δεν είμαι απ' αυτούς που τσακώνομαι και μετά τα βρίσκω και χτυπάω τον άλλον την πλάτη. Αν υπάρχει σοβαρός λόγος για να υπάρξει σύγκρουση αυτό σημαίνει ότι αυτός ο λόγος αποτρέπει κι αλλού είδους οικειότητες και σχέσεις”.
Της ζητώ προς το παρόν να βάλουμε μια άνω τέλεια στη συζήτηση για την πολιτική και την δικηγορία και να μιλήσουμε για τη Ζωή ως άνθρωπο γιατί παρατηρώ πως ακόμα και πράγματα που τα λέει με ένταση αυτή η ένταση δεν έχει σχέση με την ένταση του προηγούμενου διαστήματος. Η Ζωή είναι αλλαγμένη, είναι πιο γήινη, χαμόγελα πολύ και αυτό το χαμόγελο βρίσκεται και στα μάτια της. Έτσι την ρωτάω
Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σας;
"Καθοριστικό”.
Από πότε;
"Από τότε μου ήμουν μικρή”.
Τώρα είστε με έναν άνθρωπο τον σύντροφό σας τον Διαμαντή με τον οποίο απ' ό,τι φαίνεται και από το πρόσωπό σας περνάτε πολύ καλά. Με τον άνθρωπο που παντρευτήκατε γιατί τελικά η σχέση σας δεν προχώρησε;
"Με τον άνθρωπο που παντρεύτηκα έχουμε ακόμα πάρα πολύ καλή σχέση, αν και έχουμε χωρίσει. Εχουμε μια σχέση αγάπης και εκτίμησης. Είμασταν αρκετά χρόνια μαζί και είναι από τους ανθρώπους που δεν με πρόδωσαν ποτέ και αυτό εγώ δεν το ξεχνώ. Είναι πολύ σημαντικό τελικά στη ζωή μας οι επιλογές μας να μη μας διαψεύδουν. Το να μην έχει ευοδωθεί μια προσωπική σχέση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά το να μην σε διαψεύδουν οι άνθρωποι που επέλεξες να έχεις δίπλα σου είναι κάτι ανεκτίμητο”.
Μια και όπως λέτε ήσασταν πολλά χρόνια μαζί τι τελικά δεν πήγε καλά ;
"Είναι ένας απολογισμός που δεν τον έχω κάνει τόσο αποκρυσταλλωμένα για να τον καταθέσω σήμερα εδώ όμως σίγουρα κρατώ την πάρα πολύ θετική όχι μόνο ανάμνηση αλλά και κατάσταση που υπάρχει και σήμερα.
Όμως θέλω να πω και κάτι άλλο που έχει να κάνει και με την προσωπική ζωή ενός πολιτικού. Οταν ασχολείσαι με την πολιτική θα πρέπει να ξέρεις ότι κάθε κομμάτι τη ζωή σου θα μπορείς να το υπερασπιστείς δημόσια. Αν συντρέξει κάτι που δεν μπορείς να το υπερασπιστείς τότε είναι η ώρα να μην ασχοληθείς πια.”
Τι ρωτάω για την γνωριμία της με τον Διαμαντή γιατί όπως έχει δηλώσει ο ίδιος της είχε στείλει ένα e-mail όταν ήταν πρόεδρος της Βουλής που δεν το απάντησε ποτέ. Η μοίρα όμως θέλησε να βρεθούνε κάποιους μήνες αργότερα όταν η ίδια πια δεν ήταν πρόεδρος σε εντελώς διαφορετικό χώρο.
"Γνωριστήκαμε πολλούς μήνες μετά στο θέατρο τέχνης”.Και ήταν αυτό που λέμε κεραυνοβόλο;
"Κανείς δεν ξέρει”.
Εσείς τι αισθανθήκατε;
"Νομίζω ότι ήταν η απαρχή μιας σχέσης ζωής”.
Για να λέτε σχέση ζωής σημαίνει ότι βρήκατε σε αυτόν πράγματα που δεν είχατε βρει μέχρι τότε.
"Είναι ένας άνθρωπος που τον αγαπώ, είναι δίπλα μου και είναι δίπλα μου γιατί η επιλογή μας και η επιθυμία μας είναι αυτή. Δεν είμαι των συμβατικών σχέσεων ούτε των σχέσεων κατ’ανάγκη.
Επειδή βλέπω πραγματικά μια καινούργια Ζωή συνετέλεσε αυτή η σχέσεις στον να αλλάξετε;
"Σίγουρα με άλλαξε και είναι μία σχέση που έχει ανοιχτές διαδρομές και έχει διαρκώς ανοιχτούς δρόμους. Και είναι και μία σχέση που έχει τις προκλήσεις της κι εμένα μ' αρέσουν οι προκλήσεις. Μαρέσει τα πράγματα να μην είναι ούτε συμβατικά ούτε δεδομένα, να είναι ενεργά και να είναι ζωντανά. Να διεκδικείς τον άλλο και να σε διεκδικεί ανά πάσα στιγμή”.
Συμβαίνει αυτό;"Ναι συμβαίνει .Ο ένας διεκδικεί τον άλλον συνεχώς.
Ζούμε μαζί πια και αυτό που με τράβηξε περισσότερο σ’ εκείνον είναι το μυαλό του. Είναι ένας άνθρωπος με φοβερή διεισδυτικότητα πνεύματος, πάρα πολύ ευαίσθητες κεραίες και αντίληψη και ταυτόχρονα ένας άνθρωπος πάρα πολύ ακέραιος και ηθικός. Αυτά είναι πράγματα που εμένα με ελκύουν με καταλυτικό τρόπο”.
Την βλέπω να μιλάει για τον Διαμαντή Καραναστάση και το πρόσωπο της να φωτίζεται και αυτό μου δίνει το πράσινο φως να συνεχίσω.
Πόσο καιρό μετά τη γνωριμία αποφασίσατε ότι ήταν ο άνθρωπος στη ζωή σας;
"Κανείς δεν ξέρει” λέει χαμογελώντας .
"Βγήκε αυθόρμητα κάποια στιγμή στην πορεία.
Μοιραζόμαστε πολλά κοινά που έχουν να κάνουν και με την αγάπη μας για τις δραστηριότητες που κάνουμε μαζί, για τη φύση, για τα ταξίδια. Ταυτόχρονα έχουμε μία όμορφη σχέση και με τα παιδιά του τα οποία τα αγαπώ πολύ. Όμως ο καθένας έχει και μια δική του πορεία και την δική του διαδρομή. Παρά το ότι τον κοροϊδεύω ότι θα γινόταν καλός δικηγόρος και επίσης τον κοροϊδεύω ότι θα γινόμουνα καλή ηθοποιός γιατί έχω πάρει το πρώτο βραβείο θεάτρου τέχνης ως μαθήτρια με την σχολική ομάδα.”
Είναι τόσο άνετη και χαρούμενη όταν μιλάει για το σύντροφό της που την ρωτάω
Είστε ερωτευμένη με τον Διαμαντή .
"Ναι είμαι” μου απαντάει .
Τι αλλάζει ο έρωτας στον άνθρωπο ;
"Ωραία ερώτηση, νομίζω ότι ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη στον άνθρωπο, καταλυτική και καθοριστική. Ταυτόχρονα όμως είναι και βασανιστική όλα αυτά συνυπάρχουν.”
Θα ξαναπαντρευόσασταν μια και όπως λέτε έχετε βρει τον άνθρωπο τη ζωή σας;
"Αυτό θα το δούμε, θα το δούμε” μου απαντά χαμογελώντας .
Θα θέλατε να κάνετε και δικά σας παιδιά;
"Είναι κάτι που θα το ήθελα χωρίς να το έχω όμως προσπαθήσει. Είναι κάτι που το θέλω, το θέλω και δεν το έχω αποκλείσει”.
Βλέπω μια συνολική αλλαγή πάνω σας προσέχετε πια περισσότερο τον εαυτό σας;
"Προσπαθώ να τον προσέχω περισσότερο. Εδώ και δύο χρόνια έχω ένα φοβερό προπονητή τον κ. Ζαχαρόπουλο που είναι μεγάλος αθλητής, πρωταθλητής, αρχηγός της ολυμπιακής ομάδας, μεγάλη προσωπικότητα και έχω την τύχη να προπονούμαι μαζί του τρεις φορές την εβδομάδα και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Με τον Διαμαντή κάνουμε μαζί και τις αθλητικές μας δραστηριότητες αλλά επειδή είμαστε και λίγο διαφορετικές προσωπικότητες δεν συμπίπτουμε πάντα σε όλα” .
Αν είχατε γνωρίσει νωρίτερα τον άνθρωπο της ζωή σας όπως λέτε θα ήταν διαφορετική η πολιτική και ανθρώπινη εικόνα σας ;
"Δεν το ξέρω ειλικρινά, μπορεί, όμως παρόλα αυτά εγώ πάντοτε ο ίδιος άνθρωπος αισθάνομαι δεν αισθάνομαι ότι έχω αλλάξει . Αλλωστε στο πλαίσιο της ενασχόλησή σου με την πολιτική δεν είναι μόνο ότι βγάζεις αλλά και τι σου βγάζουν. Το ένα κομμάτι είναι το τι μπορεί εσύ να κάνεις και το άλλο είναι το τι προβάλλεται σίγουρα. Οπότε σίγουρα επισκίαζε την συνολική μου εικόνα μια προβολή αρνητικών ειδήσεων και αρνητικών σχολίων για μένα και αυτό διαμόρφωνε ένα κλίμα”.
Θεωρώ ότι μου έχει πει πολύ περισσότερα πράγματα για την προσωπική της ζωή απ’ ότι περίμενα και έτσι επιστρέφω στη Ζωή Κωνσταντοπούλου πολιτικό και πρώην πρόεδρο της Βουλής .
Μου λέει ότι είχε ορκιστεί να μην ασχοληθεί με την πολιτική γιατί έβλεπε την ταλαιπωρία που περνούσε ο πατέρας της ως πολιτικός αλλά και γιατί η διαδικασία με το συνδικαλισμό στο πανεπιστήμιο την έκανε να πιστεύει ότι ήταν ένα πεδίο πολύ μεγάλης φθοράς η πολιτική.
Ομως αυτός ο όρκος υποχώρησε τα χρόνια των μνημονίου βλέποντας όπως λέει τις αδικίες και τις παραβιάσεις του Συντάγματος από τα μνημόνια.
Χαρακτηρίζει ενδιαφέρουσα την πρώτη κάθοδο της στις εκλογές τον Μάιο του 2012 αλλά και πικρή την εμπειρία από τις αγκυλώσεις των κομματικών σχηματισμών
Σας αντιμετώπιζαν ως την κόρη του Κωνσταντόπουλου που παίρνει τη σκυτάλη από τον πατέρα του και γίνεται βουλευτής;
"Όχι, όχι αν και υπήρχαν άνθρωποι που λόγω της αγάπης στον πατέρα μου είχανε μια αγάπη και σε μένα. Ο πατέρας μου είναι πολύ αγαπητός σε ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας πέρα από τον Συνασπισμό αλλά το πιο ενδιαφέρον για μένα τότε ήταν το πόσο μεγάλη ανάγκη είχε ο απλός κόσμος να μιλήσει με ανθρώπους και πόσο έντονη ήταν η αγωνία να μην τον προδώσουμε .Ήταν αυτό που άκουγες και σου έλεγαν και το 2012 και το 2015 . Και τελικά η μεγάλη ειρωνεία ήταν η προδοσία που έγινε στον κόσμο αυτόν.
Φυσικά υπήρχαν πολλές δυνάμεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήθελα καθόλου να είμαι βουλευτής. Οι συνήθεις ύποπτοι που κινούνται παρασκηνιακά ίσως γιατί δεν ήμουνα το κλασσικό πολιτικό στέλεχος και γιατί δεν ήμουνα το πρόσωπο που παίρνει την γραμμή και κάνει αυτά που του λένε. Και σίγουρα αυτό δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε αποδεκτό σε τέτοιους μηχανισμούς”
Την ρωτάω αν υπάρχει κάποιο παρασκήνιο από την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα να γίνει πρόεδρος της Βουλής που μέχρι τώρα δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας. Σκέφτεται λίγο και μου λέει ότι αφού η συνέντευξη είναι εξομολογητική σήμερα θα μου πει κάτι που το λέει για πρώτη φορά”.
"Αυτό που με προβλημάτισε ήταν ότι υπήρχε σύντομα η εκλογή νέου προέδρου Δημοκρατίας και σε ένα κόσμο ευρύτατα προσκείμενο στο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε η προσδοκία ότι ο Τσίπρας θα προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Νίκο Κωνσταντόπουλο τον πατέρα μου. Σε πάρα πολλούς μάλιστα αυτό υπήρχε ως βεβαιότητα. Όταν λοιπόν εμένα μου έγινε αυτή η πρόταση εγώ αντιλήφθηκα πως αυτό σημαίνει ότι δεν θα προτείνει τον Κωσταντόπουλο για πρόεδρο της Δημοκρατίας εάν εγώ αποδεχτώ την πρόταση του. Ήταν κάτι που το συζήτησα με τον πατέρα μου τότε και του είπα κοίταξε να δεις υπάρχει αυτή η πρόταση αλλά εάν εγώ την δεχτώ σημαίνει ότι εσύ δεν θα γίνεις πρόεδρος. Ο πατέρας μου φαίνεται ότι είχε καταλάβει πολλά περισσότερα και πολύ νωρίτερα και μου είπε ούτε να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο, να μη σου περνάει από το μυαλό, να τη δεχτείς την πρόταση . Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω ξαναπεί, το λέω πρώτη φορά κι αυτό δείχνει και την πολιτική ποιότητα του Νίκου Κωνσταντόπουλου. Δεν ξέρω αν με αυτό τον ελιγμό ο Τσίπρας επιδίωκε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Δηλαδή και να μην κάνει τον Κωσταντόπουλο πρόεδρο και να με εξουδετερώσει εμένα δίνοντας μου μια διακοσμητική όπως πίστευε θέση”.
"Ηταν όταν ο Σαμαράς είχε φέρει εκείνη την διάταξη που λέγανε ότι είναι για τη Χρυσή Αυγή ενώ στην πραγματικότητα είχε να κάνει συνολικότερα με τον έλεγχο των κομμάτων. Η δική μου γνώμη ήταν όπως ήταν για τον έλεγχο των απείθαρχων κομμάτων και όχι για το ναζιστικό μόρφωμα. Εγώ είχα δηλώσει ότι θα καταψηφίσω και μου είχε πει ο Τσιπρας ότι αν δεν ψηφίσω θα βγω εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας. Με απείλησε με διαγραφή όμως εμένα δεν ίδρωσε το αυτί μου. Του απάντησα θα με διαγράψεις από την κοινοβουλευτική ομάδα επειδή δεν θα ψηφίσω κυβερνητικό νομοσχέδιο; Λοιπόν να με διαγράψεις εγώ δεν θα ψηφίσω κάτι που δεν το πιστεύω.
Στη συνέχεια με παρακάλεσε και με μηνύματα να μην εμφανιστώ στην ψηφοφορία. Του απάντησα ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση από τη στιγμή που έχει ζητηθεί ονομαστική ψηφοφορία. Τελικώς ψήφισα αυτό που είχα πει, καταψήφισα δηλαδή την τροπολογία. Μετά την ψηφοφορία με πήρε ο Γλέζος για να με συγχαρεί γιατί εκείνος είχε ακούσει την συμβουλή του Τσίπρα και δεν εμφανίστηκε στην ψηφοφορία. Γιατί είχε ζητήσει και από τον Γλέζο που διαφωνούσε να μην εμφανιστεί.”
Ξαναφέρνω στο μυαλό μου την περίοδο της προεδρίας της και της λέω ότι μου έχει μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη η εικόνα την μέρα που ερχόταν στη Βουλή να ορκιστεί ο Προκόπης Παυλόπουλος ως πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Αλέξης Τσίπρας της κρατάει την ομπρέλα στην έσοδο της Βουλή και περιμεαναν μαζί στο προαύλιο τον νέο πρόεδρο
Είχατε σκεφτεί την ρωτάω ότι εκείνο το βράδυ πολλοί να έβλεπαν μια εικόνα ενός νυν προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και μιας μελλοντικής προέδρου ;
"Όχι σας απαντάω πολύ ειλικρινά ότι δεν το είχα σκεφτεί δεν ήταν καθόλου στο μυαλό μου μια κομματική ανέλιξη. Άλλωστε ουδέποτε έβαλα υποψηφιότητα για τα εσωτερικά αξιώματα του ΣΥΡΙΖΑ και απεχθανόμουν και αυτό το εκλογομαγειρείο. Τότε λοιπόν δεν το σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να γίνω πρόεδρος. Αυτό δε σημαίνει ότι στην εξέλιξη των πραγμάτων αν ο ΣΥΡΙΖΑ έμενε πιστός δεν θα το έκανα σε κάποια επόμενη στιγμή. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έμενε αυτό που νόμιζα, τίποτα δεν αποκλείονταν”.
Οι μήνες που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν πρόεδρος της Βουλής ίσως είναι από τους πιο ενδιαφέροντες μήνες που μπορούσαν να ζήσουν οι δημοσιογράφοι και δη οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες. Της το αναφέρω και μου λέει
"Πολλοί υπάλληλοι της Βουλής μου λέει ότι αυτούς τους έξι μήνες που ήσουνα πρόεδρος ανασάναμε γιατί εγώ ούτε βιλαέτια γνώριζα ούτε βαρωνίες στους υπαλλήλους της Βουλής”
Κάποιοι όμως λένε ότι τους είχατε μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα.
"Η αλήθεια είναι ότι δούλεψε η Βουλή, δούλεψε και ίσως για μόνη και πρώτη φορά δούλεψε τόσο πολύ αλλά οι άνθρωποι που είναι ευσυνείδητοι , γατί έχει πολύ καλό προσωπικό η Βουλή αυτό το υποδέχτηκαν θετικά.
Πάντως σας εξομολογούμαι ότι θέλω να γράψω και θα γράψω ένα βιβλίο για την περίοδο που ήμουνα πρόεδρος της Βουλής.
Θέλω να το γράψω και θα είναι απολογιστικό. Είναι μια ιστορική περίοδος που έχει σημασία να είναι καταγεγραμμένα όλα όχι μόνο από την πλευρά αυτών που τα γράφουν όπως θέλουν αλλά και από την πλευρά εκείνων που ξέρουν πως ήταν”.
Την ρωτάω αν θα το δούμε σύντομα αυτό το βιβλίο
"Δεν ξέρω αν θα το δείτε σύντομα δεν υπόσχομαι ακόμα τίποτα” μου λέει χαμογελώντας και με νόημα.
Την ρωτάω και για εκείνα τα άγρια πρωτοσέλιδα της εφημερίδας Kontra news που καλούσαν τους γονείς της και τον άντρα της να την μαζέψουν και να την πάνε σε ένα ψυχίατρο.
"Εμένα αυτό από την μια με πείσμωσε όμως ήταν πολύ κανιβαλικό. Ήταν όμως και απολύτως κατευθυνόμενο”
Λέτε δηλαδή ότι τα δημοσιεύματα να σας πάνε οι γονείς σας στο ψυχίατρο ήταν κατ' εντολή Τσίπρα;
"Ξεκάθαρα ήταν όλα αυτά με εντολή Τσίπρα , άλλωστε ο Φλαμπουράρης τότε έβγαινε στα κανάλια και έλεγε ότι τα ζητήματα μου πρέπει να τα λύσει ο Φρόιντ . Όλα αυτά ήταν σαφώς κατευθυνόμενα. Όμως όλα αυτά ήταν και βλαβερά για τους οικείους ανθρώπους μου για όλους αυτούς που σ' αγαπάνε και βιώνουν κάτι πάρα πολύ τραυματικό” .
Βιώνοντας όλες αυτές τις εμπειρίες μήπως τελικά ήταν καλύτερα να κρατήσετε τον όρκο σας και να μην ασχοληθείτε με την πολιτική.
"Το εύκολο για μένα ήταν να κάνω τη ζωή μου, να κάνω το επάγγελμα μου και να πω δεν ασχολούμαι και όλα μια χαρά. Οι φίλοι μου από την πρώτη στιγμή που ασχολήθηκα μου έλεγαν Ζωή τι θέλεις να μπεις σε αυτό το πεδίο της ανυποληψίας γιατί; Αισθάνομαι όμως ότι αυτό θα ήταν το εύκολο. Αισθάνομαι ότι κι εγώ οφείλω να προσπαθήσω πιο πολύ, δε νιώθω ότι έχω εξαντλήσει την δική μου υποχρέωση προσπάθειας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα προσπαθώ για μια ζωή”.
Ακόμη και προς το τέλος της συνέντευξης συνεχίζει να αποκαλύπτεται και την ρωτώ τι σημαίνει αυτό το ότι δεν θα προσπαθώ για μια ζωή ίσως ότι θα σταματήσει την ενεργό πολιτική αν και σε αυτές τις εκλογές τα πράγματα δεν πάνε καλά;
"Σίγουρα θα είναι ένα κρίσιμο σημείο αυτές οι εκλογές και μετά ίσως πάρω τις τελικές μου αποφάσεις. Οπότε για να το μεταφράσουμε αυτοί που δεν θέλουν να σταματήσω να ασχολούμαι με την πολιτική θα πρέπει να με στηρίξουν σε αυτές τις εκλογές. Αυτές οι εκλογές είναι κρίσιμες και για μένα.
Και η Πλεύση Ελευθερίας θα αγωνιστεί για τους απλούς ανθρώπους, τους ανθρώπους που βιώνουν αδικίες ,ανισότητες αποκλεισμούς. Ένα βασικό κομμάτι και στοίχημα για την ελληνική κοινωνία είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων και η προστασία των ελευθεριών”.
Αυτό που λέτε να υποθέσω πως έχει να κάνει και με τα δικαιώματα και τις επιλογές των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου θρησκείας ή σεξουαλικής επιλογής; .
"Εμείς πιστεύουμε στην απόλυτη και αδιαπραγμάτευτη ισότητα όλων των ανθρώπων απέναντι στο νόμο και στην ισότητα με περιεχόμενο, δηλαδή ίσια δικαιώματα.
Μια και το λέτε αυτό υπάρχει μια εκστρατεία που γίνεται το τελευταίο διάστημα και από δημόσια πρόσωπα όπως ο Γιώργος Καπουτζίδης για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Θα ήταν κι αυτή μια διεκδίκηση για την οποία θα παλεύατε;
"Αυτή είναι μια κατάκτηση που σε άλλες χώρες υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Δεν απειλείται από αυτό ούτε η κοινωνική συνοχή , ούτε η κοινωνική τάξη όπως κάποιοι θέλουν να λένε. Εγώ προσωπικά είχα φτιάξει σχέδιο νόμου του ΣΥΡΙΖΑ το 2012 με αυτή τη διάταξη για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών την οποία διάταξη δυστυχώς τότε είχαν κόψει ο Παπαδημούλης και ο Τσίπρας. Αυτά είναι πράγματα στη δική μου συνείδηση κατακτημένα και δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται ως φόβητρα από κάποιες πολιτικές δυνάμεις για να ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά. Στην κοινωνία αυτά τα πράγματα είναι κατακτημένα, είναι αποδεκτά και συνειδητοποιημένα. Δεν είναι ο απλός κόσμος ούτε φοβικός ούτε ομοφοβικός ούτε αντιδραστικός”
- Πηγή: thetoc.gr
